بهمن‌ماه گذشته مواضع هاشمی‌رفسنجانی در قالب گفت‌وگویی متفاوت با وی بعد از انتخابات سال 88 در «صراحت‌نامه» مکتوب شد. در بخشی از این کتاب منتشر نشده وی در پاسخ به انتقادات گسترده پیرامون نامه بدون سلامش به رهبر معظم انقلاب که از نگاه بسیاری از ناظران سیاسی کاشتن بذر فتنه 88 بود، عنوان کرد: تاکنون از نوشتن هیچ نامه ای پشیمان نشده ام!

وی در پاسخ به اینکه انگیزه شما از نگارش آن نامه سرگشاده به مقام معظم رهبری چه بود؟
، گفته است:متاسفانه در مناظره، آقای احمدی‌نژاد حرف‌هایی را زده بود که غیرواقعی بود. تاسف بیشتر از این بود که همان حرف‌ها را پایه تبلیغات خویش قرار دادند و در اجتماعات از آنها سوءاستفاده می‌کردند. در سالگرد رحلت امام در مرقد به ایشان گفتم حرف‌های ناقص گفته‌اند. ترجیح می‌دهم خودشان اصلاح کنند وگرنه ناچارم توضیح بدهم. 
چند روز هم صبر کردم و جوابی ندیدم. پس از آن نامه‌ای تهیه کردم. چون باید جواب آن حرف‌ها داده می‌شد. می‌‌گویند چرا قبل از انتخابات نامه را دادم. این سوال دیگر سفسطه است چون مگر ایشان هدفی غیر از انتخابات در طرح آن مباحث خلاف واقع داشت؟ نامه را تهیه کردم و در آخرین فرصت قبل از انتخابات که عصر سه‌شنبه بود، برای رهبری فرستادم.


وی افزوده است: چون اگر سه‌شنبه می‌دادم، روزنامه‌ها چهارشنبه می‌‌نوشتند و اگرچهارشنبه می‌دادم، پنجشنبه کسی حق نداشت بنویسد. چون فرصت تبلیغات

تمام می‌شد. می‌خواستم جواب آن حرف‌ها را بدهم. در کنار آن کارها، در رفت‌وآمد و اخبار موثق شور و اشتیاق مردم را می‌دیدم. از برنامه‌های محافل مجریان انتخابات هم خبر داشتم. به هر حال در همان فرصت باقیمانده برای رهبری معظم فرستادم و متاسفانه در آن فاصله دو ساعته باقیمانده نامه را به ایشان نداده بودند. چون جوابی به من نرسیده بود. در آخرین لحظاتی که می‌خواستم خدمت ایشان بروم، منتشر کردم.

وی ادامه داده است: وقتی رفتم، ایشان گفتند: داشتم نامه شما را از روی کامپیوتر می‌خواندم. یعنی پس از اینکه پخش شده بود هنوز متن اصلی را به ایشان نداده بودند. پرسیدم از نظر شما چگونه بود؟ 
گفتند: از لحاظ محتوا هیچ ملاحظه‌ای ندارم و فقط یک نکته دارم که آقای احمدی‌نژاد شخص شما را به فساد متهم نکرد و درباره بچه‌های شما گفت. گفتم: فضا به‌گونه‌ای بود که همه چیز متوجه من شد. ایشان گفتند: واقعا هیچ ملاحظه‌ای روی نامه ندارم ولی اگر جای شما بودم، بعد از انتخابات منتشر می‌کردم. 


گفتم: خواست خدا بود که شما تا قبل از انتشار نبینید، چون اگر می‌خواندید و به من می‌‌گفتید، منتشر نمی‌کردم و این مناسب نبود. چون اگر بعد از انتخابات منتشر می‌کردم دو حالت داشت: اگر آقای احمدی‌نژاد شکست بخورد که درست نیست با ایشان درگیر شوم. چون اخلاقا کار درستی نیست. اگر هم پیروز شود که اصلا درست نیست با منتخب مردم درگیر شوم و جشن انتخابات را در کام مردم تلخ کنم. 


هاشمی رفسنجانی در ادامه این روایت مدعی شده است: -گفتم- الان حق من است که جواب بدهم و دادم. ایشان هم در مقابل این منطق من اعتراض نکرد. حتی در همان جلسه گفتند: بحق از من انتظار دارید که جواب بدهم. صلاح ندیدم که پیش از انتخابات جواب بدهم، چون روی

حضور مردم تاثیر می‌گذارد ولی بعد از انتخابات جواب می‌دهم. 
حتی گفتند که به آقای احمدی‌نژاد هم گفتم که حرف‌های ناحقی زدید و جواب شما را می‌دهم. واقعا هیچ وقت ایشان به خاطر نامه از من گله نکردند. چون روابط ما به‌گونه‌ای است که اگر گله هم داشته باشند، می‌‌گویند. الحمدلله همکاری 60 ساله ما به‌گونه‌ای است که با هم رودربایستی نداریم.

این سخنان هاشمی که - به گفته خودش- نشانگر حرکت وی خلاف نظر رهبر انقلاب است، بدون توجه به محتوای نامه اش بیان شده است.

در واقع آقای رفسنجانی توضیح نداده که چرا بخش اعظم محتوای نامه اش با سخنان احمدی نژاد بی ارتباط بود و به نوعی پیش بینی شورش و آشوب در کشور و تحریک غیر مستقیم برای ایجاد اغتشاش است.

موضوعی که به گفته هاشمی، رهبر انقلاب هم به آن اشاره کرده و عنوان کرده اند: آقای احمدی‌نژاد شخص شما را به فساد متهم نکرد.
در واقع احمدی نژاد به فرزندان هاشمی اتهاماتی وارد کرد که پرونده یکی از آنان اکنون به همین اتهامات در دادگاه است. در پاسخ به این اتهامات، فرزندان رفسنجانی می توانستند اطلاعیه و پاسخ احمدی نژاد را بدهند نه اینکه شخص رئیس مجمع تشخیص دست به قلم شود و آن هم در حرکتی شگفت آور به رهبر انقلاب نامه بدون سلام با آن اوصاف فتنه گون بنویسد.

هاشمی این نکته را هم از یاد برده است که اگر هدف وی از انتشار این نامه جنجالی با بلوای پس از انتخابات بی ارتباط است، چرا مواضع وی و خانواده اش در فتنه 88 از واقعیت دیگری حکایت داشت؟ و چرا با وجود تاکیدات ده ها باره رهبری معظم بر موضع گیری شفاف خواص، وی دست از مواضع دوپهلویش بر نداشت و بر غبارآلودگی فتنه ضددین 88 افزود؟

سوال مهم تر اینکه وی که ظاهرا رضایت رهبر انقلاب برایش مهم به نظر می رسد؛ چرا تاکنون رویکرد سوال برانگیز سال 88 را ادامه داده و حتی درصدد بازگرداندن متهمان فتنه به صحنه سیاسی در پوشش "انتخابات آزاد" است؟!